Halkların Kardeşliği ve Devletsel Çıkarlar

Günümüz dünyasında hemen hemen her devlet başkanı barıştan, kardeşlikten dem vurur ve dünyaya "amaninde papatyalar toplayalım kırlarda kardeşçe" mesajı verir. Bizler ise televizyonlardan bu görüntüleri izleyip onlara inanır ve biraz olsun gülümseriz. İçimizi umut kaplar, acaba? diye düşünürüz kendi içimizde.

Ancak nedendir bilinmez devlet yöneticilerinin %95 i barış, kardeşlik isterken bir türlü bu barış kardeşlik gelmez. %95'i barış ister ama dünya'nın %5 ine bile barış gelmez. Ve barışın önünde mutlaka bir engel gösterip topluca "allah allah" nidaları arasında o engele saldırırlar. Olayın üstünden 100 sene geçer, insanlar dönüp geçmişe bakarlar ki o hurraaa saldırılanlar değil saldıranlar barışın önündeki en büyük engellerdir.

Barışın önündeki en büyük engel devletler arası çıkar ilişkileridir. Eğer çıkar ilişkileri uyuşmazsa iki devlet de halkına milliyetçi duyguları verip insanlarını bir piyon gibi cepheye sürer. Haa bir de onlara cephede ölme hakkı tanır. Nasıl bir hak bu diyeceksiniz. Bu insanlar bir nevi ölüm fetişizmi yaratarak piyon olarak kullandıkları halkları, insanları ölüme marşlarla yollarlar. Ya da dini inançları ortaya atıp şehitlik mertebesinden söz ederler ve ölümü yüceleştirip, savaşlarını meşrulaştırmış olurlar.

Bu sebeptendir ki günümüzde devletler kardeşçe yaşayan halklar yerine çıkarlarını korumak için kullanacağı halklar, insanlar isterler. Bu iddianın kanıtları da çok uzakta değildir.

Irak-Abd
Rusya-Gürcistan

Yukarıdaki 4 devleti ele alalım. Kim haklı kim haksızı da bir kenara bırakalım. Acaba bu 4 devletin hangisinin yöneticisi savaşta ölecek olan insanları düşündü? Tabi ki hiçbiri... Peki bu ülkelerin yöneticileri ne yaptılar? Bazısı milliyetçi duyguları kabarttı, bazıları demokrasi söylemlerini öne çıkardı, bazısı özgürlükçülük oynadı.

Artık bu noktadan sonra, devletlerin kirli oyunlarına dur diyecek olan halklardır. Rus ve Gürcü halkları kardeşçe yaşıyor olsaydı hangi gürcü ruslara ateş ederdi veya hangi rus gürcülere ateş ederdi? Bu kokuşmuş, gayri insani düzeni değiştirmek için bütün halkların ele ele verip çıkarcı devlet mantığına son vermesi gerekmektedir.

Ve bu yüzden çok klişeleşmiş bile olsa "yaşasın ve inadına halkların kardeşliği".